Goltz (Golcz) Baltazar Fryderyk h. własnego, (zm. 1720), kasztelan lędzki. Syn Guntera i Marii Blankenburg, podpisał z województwem poznańskim obiór Michała Wiśniowieckiego w r. 1669. Służył w wojsku cesarskim i w r. 1680 miał w nim rangę podpułkownika. Znalazł się w liczbie elektorów Augusta II z wojew. poznańskiego 1697 r. Z nowym królem związał się ściśle, ale jako szambelan cesarski nie zrywał związków z Wiedniem. Został w r. 1698 tajnym radcą królewskim i koniuszym dworu królowej Eberhardyny. W czasie wojny północnej przebywał w Gdańsku jako agent królewski. W październiku 1705 r. gościł w swym domu Augusta II przejeżdżającego tamtędy z Drezna do Królewca. Za położone dla swej sprawy zasługi obdarzył go król w r. 1710 kasztelanią lędzką. Jedyny to chyba Niemiec wśród senatorów wielkopolskich. Umarł w Królewcu w r. 1720. Miał wsie Kesburg i Lubno w powiecie wałeckim. Pierwszą jego żoną była Konstancja Hertzberg, drugą od 1698 r. Eufrozyna Elżbieta Bauer, wdowa po Erneście v. Schwarzwald, trzecią wreszcie (po r. 1707) Juliana Deliana v. Münnich, która po śmierci G-a wyszła za pruskiego ministra wojny Grumbkowa. Z pierwszego małżeństwa było trzech synów, zapewne młodo zmarłych, z drugiego syn Joachim Krzysztof, szambelan cesarski.
Boniecki; – Goltz F., Nachrichten über die Familie der Grafen u. Freiherrn v. d. Goltz, Strasburg 1885; Jarochowski K., Studia historyczne, seria nowa, P. 1884 s. 200; – Vol. leg., V 422.
Włodzimierz Dworzaczek